دنیا پشت بامی بود

بی پنجره، بی حصار

رو به دریا

رو به موج

و هراسانی من

که چون سنجاب

به بالا می جست

و نگاهش

که میخ می شد

به سوی بی انتهایی آب

به زور پا بلندی اش

...

و دیگر نمی شنید

فریاد دوره گرد را

که ماهی مرده در کوچه ها می فروخت